nefis mertebeleri ne demek?

Nefsin Mertebeleri

Nefis, İslam tasavvufunda insanın içindeki kötü eğilimleri, ben merkezciliği ve dünyevi arzuları temsil eden bir kavramdır. Tasavvufa göre nefsin terbiye edilmesi ve arındırılması, Allah'a ulaşmanın ve olgunlaşmanın önemli bir adımıdır. Nefsin yedi temel mertebesi bulunmaktadır:

1. Nefs-i Emmâre: En aşağı mertebedir. Kötülüğü emreder, sürekli günaha ve nefsani isteklere yöneltir. Bu mertebedeki kişi, aklını ve iradesini kullanmakta zorlanır, şehvet ve arzularının kölesi olur. (Nefs-i Emmâre)

2. Nefs-i Levvâme: Pişmanlık duyan nefistir. Kötülük yaptıktan sonra vicdan azabı çeker, pişman olur ancak tekrar aynı günahı işlememeyi başaramaz. İyi ve kötü arasında gidip gelir. (Nefs-i Levvâme)

3. Nefs-i Mülhime: İlham alan nefistir. Bu mertebede kişi, Allah'tan gelen ilhamlarla doğru yolu bulmaya başlar. İyi davranışlarda bulunma isteği artar, maneviyata yönelir. (Nefs-i Mülhime)

4. Nefs-i Mutmainne: Huzura ermiş nefistir. Allah'ın zikriyle ve ibadetlerle kalbi sükûnet bulur. Dünya hırslarından arınmaya başlar, Allah'ın takdirine razı olur. (Nefs-i Mutmainne)

5. Nefs-i Radiyye: Allah'tan razı olan nefistir. Bu mertebedeki kişi, başına gelen her türlü olayda Allah'ın hikmetini görür ve O'ndan razı olur. Şikayet etmek yerine şükreder. (Nefs-i Radiyye)

6. Nefs-i Mardiyye: Allah'ın kendisinden razı olduğu nefistir. Kişi, Allah'ın rızasını kazanmıştır. Ahlakı güzelleşmiş, nefsani arzulardan tamamen arınmıştır. (Nefs-i Mardiyye)

7. Nefs-i Kâmile: En yüksek mertebedir. Olgunlaşmış, mükemmelleşmiş nefistir. Bu mertebedeki kişi, Allah'ın ahlakıyla ahlaklanmıştır. Topluma faydalı olur, insanlara rehberlik eder. (Nefs-i Kâmile)